Jean Baudrillard Sözleri

Tanrı var ama ben inanmıyorum ya da tanrı yok ama ben inanıyorum önermeleri paradoksal bir şekilde eğer tanrı varsa inanmak anlamsızdır, eğer tanrı yoksa inanma bir zorunluluğa dönüşmektedir anlamına gelirler. Eğer birşey yoksa ona inanmak lazımdır. Öyleyse tanrı`ya inanmak o`nun varlığından, belirginliğinden ve şu anda buradalığından kuşkulanmak demektir.

Artık ihtiyaçlar medya tarafından belirlenmekte, neyin ihtiyaç olduğunu düşünecek zamanı bulamayan tüketici, önüne sunulan alternatiflere `evet-hayır` cevabından birisini verebilecek kadar bir zamanı ancak bularak, şuurlu olmaktan çok, gayri iradi ve şuursuz bir şekilde cevaplar üretmektedir.

Hiçbir şey baştan çıkarmanın kendisinden daha büyük olmayı beceremeyecektir; onu yok eden düzen bile.

Ne estetik ne cinsel bir inancımız var ama hala bunlara sahip olmayı öğreniyoruz ve gerçek bir felaket olmayacak çünkü sanal felaket koşullarında yaşıyoruz. Hızla çoğalan aşırı şişen ama doğuramayan bir dünyanın bulantısı bu.

İnsan mıyım makine mi? Bu antropolojik sorunun yanıtı yok artık. Kötülük lanetli yan gibidir; kendini harcayarak yeniden üretir.

İnsanlar artık ihtiyaç duyduğu için tüketmiyor, tüketmeye ihtiyaç duyuyor.

Kol saati insanın zamanı içine tıktığı bir kodestir.

Felsefenin sırrı , belki de kendini tanımak veya nereye gittiğini bilmek değil, ötekilerin düşlediğini düşlemektir. Kendi başına inanmak değil, inananlara inanmaktır.