Uyan kalbim, ayrılık zamanı geldi.

Bende son zamanlarda eve her gelen konuğun, bir kitap "götürdüğü" gibi paranoyalar oluştu.

Bütün güzel kadınlarını bu dünyanın sevdim, diyebildiğim zaman. Bütün kentlerini gezdim, denizlerine girdim ve artık bir tek taş kalmadı tanımadığım, bir tek yüz, bir tek yer adı.

Yüzümde mecburi hizmet solgunluğu. Uçkuru düşük bir acının ayazında!

Bir zamanlar dünya sandığım bahçeyi, ayrılık otları, dikenler bürümüş.

Sen ey bir zamansızlıksın ki, ne zaman geleceksin?

Zamanı geldi, bazı şeyleri kırıp dökmenin.

Zaman: durmuş gibi. Cihangir´de pazar günü şaşkınım. Olmayan uykumu bölüyor bir akordeon sesi. Bir çocuk ufacık sarı saçlı. Eminim kara gözlüdür. Görünmüyor uzaktan gözleri. Görünmüyor ki!

Kaybolursa da ne çıkar, yazılmış o kadar şiir, onca acı, tedirginlik? Bir avuç su oluverir!

Sevgili ölüm penceresinde, mızıka çalan bir çocuğu anımsa.