Rahminde cemiyetin ben doğum sancısıyım, mukaddes emanetin dönmez davacısıyım!

Biz şiiri iman için bilmişiz; ve bu mihrak bilgiyi, her bilginin geçtiği binbir yol ağzı biliyoruz.

CHP bir parti değil. Türk`e dinini, dilini, ve özünü kaybettirmeye memur, bir katliam müessesesidir.

Şimdi Fatih kalksa mezarından ne ben onu tanırım ne o beni tanır. Ama İstanbul`u Bizanslılar almış deyip tekrar savaşır!

İnsanlar ikiye ayrılır, vaktini beşe ayıranlar vaktini boşa ayıranlar.

Dünya güzel olsaydı, doğarken ağlamazdık.. Yaşarken temiz kalsaydık ölünce yıkanmazdık.

Gençliğine güvenipte vakit çok erken derken; bir bakmışsın elveda bile diyememişsin giderken Allah bir demektense, ecel teri dökerken ölüversem, beklenmez bir anda Allah bir derken anladım işi; san`at Allah`ı aramakmış, marifet

Allah`ı bulamamacasına aramak, ebediyen aramak olan şiirin gayesi, ilk dayanak ve çıkış noktası olarak din temeline muhtaçtır.

İnsandır sanıyordum mukaddes yüke hamal. Hamallık ki, sonunda, ne rütbe var, ne de mal, yalnız acı bir lokma, zehirle pişmiş aştan; ve ayrılık, anneden, vatandan, arkadaştan.

Sabır, çekilen şeyi duymamak değil, ona dayanmayı bilmektir.