Bu nasıl dünya, hikayesi zor.

Biz şiiri iman için bilmişiz; ve bu mihrak bilgiyi, her bilginin geçtiği binbir yol ağzı biliyoruz.

Gözler, ya merhamet ya da nefretin ışıldadığı bir kandildir.

Her kahkahan da Allah`a teşekkür etmiyorsan, neden her ağladığında O`na kızıyorsun?

Ağaçtan düşen yaprak nasıl kurumaya mahkumsa; gönülden düşen insan da unutulmaya mahkumdur.

Rahminde cemiyetin ben doğum sancısıyım, mukaddes emanetin dönmez davacısıyım!

Şöyle karacaahmet, bu ne acıklı talih! Taşlarına kapanmış, ağlıyor koca tarih!

Bazı insanlar alçak gönüllüdür. Bazıları ise alçak olmaya gönüllüdür.

İnsanlar ikiye ayrılır, vaktini beşe ayıranlar vaktini boşa ayıranlar.

İnsandır sanıyordum mukaddes yüke hamal. Hamallık ki, sonunda, ne rütbe var, ne de mal, yalnız acı bir lokma, zehirle pişmiş aştan; ve ayrılık, anneden, vatandan, arkadaştan.