Hayat seçimlerle dolu ve Pascal`ın dediği gibi "her seçim bir kaybediştir"; birşeyi seçer, bir başka şeyi kaybedersiniz.

Ve acaba kaçımız gelecek korkusu yüzünden geleceğimizi kaybettik.

Herkes kendinde olmayanı arardı, bazen o aradığı, başkalarının bulmaktan korktuğu bir şey olsa da.

Bazen, bir başka insan için kendinizden vazgeçebilirsiniz.

Teninin bir parçası olmuş niceleri uzaklaşıyorlar, bir zamanlar adını bile bilmediklerin ise daha sonra en mahrem gülüşlerin sahibi oluyorlar.

Unutmayınız ki; günahın en tehlikelisi, en basit ve en masum gözükenidir; insan, ruhunu büyük günahlara daha kararlı bir şekilde kapatabilir ama küçük günahlar, işte onlar, içimize sızacak bir yer her zaman bulabilirler.

Tanrının büyüklüğü nedenleri gizlemekte, kralların büyüklüğü onları bulmakta yatar.

Bir aşk, bir öfke, çıldırtıcı bir kıskançlık dayanılmaz bir özlem bazen karanlıkların içinden çıkıp sizi esir alabilir.

İstediğiniz, sizden başka türlü yaratılmış olanların zaaflarını bulmak, kanatlarının arasına yerleştirilmiş kamburları saymak, sonra da sanki kanatları yokmuş gibi onların yalnızca kamburlarını söylemek: "Bak işte kamburları var."

Hayatımıza girmiş ve oradan "suçlu ilan edilmeden" çıkmayı başarmış kaç kişi vardı?